І ХУСТКУ НА КОСЫ НАКІНЕ…

Верхняе адзенне на Глыбоччыне: даследаванне і рэканструкцыя.

Рэканструяваны варыянт жаночага верхняга адзення складаецца са світкі, хусткі, рукавіц, пояса. Світка прамога халатападобнага крою. Спінка і крыссе прамыя, нідзе не звужаюцца. Па баках устаўленыя кліны. Рукавы прамыя. Каўнер стаячы. Злучальныя швы выкананыя ўручную, знутры падшытыя шыўком “козлік”  .       

Край крыса, каўнер і ніз рукавоў – абшытыя чорным  аксамітам.

Світа зашпільваецца на гаплікі і падпярэзваецца поясам тканым “на бердзечку”.

Галаўны ўбор – хустка. Завязваецца хустка па-асабліваму (на здымках). Спачатку  робіцца невялікі падварот унутр прамога краю хусткі, канцы звязваюцца ззаду пад валасамі, закрываючы лоб. Супрацьлеглы бок хусткі падварочваецца пад ніз, канцы падымаюцца ўверх і звязваюцца на галаве, вуглы выпраўляюцца. Вуглы закладваюцца адзін на другі і зашпільваюцца знізу шпількай. Пра такі спосаб завязвання хусткі расказала Антаніна Іосіфаўна Анашкевіч, 1929 года нараджэння, жыхарка вёскі Шо.

Касцюм дапоўнены рукавіцамі, звязанымі ў тэхніцы арнаментальнага вязання. Абутак – чаравікі.

Печать