Кулібін з Пятроўшчыны

Кажуць так? Век жыві і век вучыся. Згадаў пра гэта падчас размовы з Віктарам Канстанцінавічам Грыцам, з якім сустрэўся выпадкова: калі вяртаўся з філіяла «Капыльшчына» ў Глыбокае, на полі, каля адной з хат, ўгледзеў самаробны трактарок, каля якога завіхаўся ўвішны дзядок.

– Так, мне без чатырох гадоў 90, – усміхнуўся ён. – Як бачыш, яшчэ рухаюся. А гэты трактарок на ру’хавіку ЗіД сабраў брат Мікалай з сынам, і я памагаў. Брат працаваў кавалём і шмат чаго ўмеў і рабіў. Гэтая машына (паказвае на трактар) для асабістай гаспадаркі – сіла, гэта яшчэ лепш, чым конь.

Калі шчыра, то пра рухавік ЗіД нават не чуў і пасля прыезду ў рэдакцыю сеў за камп’ютар. акахзваецца, ЗіД-4,5 – адзін са стацыянарных банзінавых рухавікоў, якія выпускалі яшчэ з часоў СССР ва Уфімскім маторабудаўнічым вытворчым аб’яднанні. Магутнасць – 4,5 конскіх сіл. Выкарыстоўваўся ў асноўным у самаходных сельскагаспадарчых машынах, часта сустракаецца ў самаробных канструкцыях. Спецыялісты расказалі мне, што такі рухавік цудоўна падыходзіць да мотаблока, для цыркулярнай пілы. Наш вадзіцель прыгадаў, што пры дапамозе такога рухавіка ў ягоныя гады дзяцінства ў вёсцы круцілі фільмы. Вось такі ён, гэты ЗіД-4,5.

– З запчасткамі вось толькі бяда, – доўжыць свой расказ Віктар Канстанцінавіч. – А трактарок добры. Бульбу адагнаў, забаранаваў. Ёсць баронка, плужок, а вось навяснога абсталявання няма. Таму за плугамззаду чалавек павінен ісці. Хоць і гадоў нам багата – жонка таксама з 1930 года, – але ўчастак трымаем: бульбу вырошчваем, гародніну. Без працы неяк, зямля сілу дае.

Больш 20 гадоў Віктар Канстанцінавіч адпрацаваў трактарыстам у Пятроўшчыне. год вучыўся ў вучылішчы механізатараў. У сямідзесятых гадах мінулага стагоддзя сеў за руль аўтамабіля. Словам, з вёскай, з працай на зямлі звязаў увесь свой жыццёвы лёс.

Алесь Жыгуноў.

Печать